بلاگ

مقاله چاپ شده درروزنامه دنیای اقتصاد به قلم مهندس مهرابادی

رانندگی به سبک ایرانی

جولان در خیابان ها،لایی کشیدن،ماشین سواری با سرعت های بی حد و مرز از آرزوهای جوانان ۱۸ ساله ای است که با شوق و ذوق فراوان ۱۷ سالگی را پشت سر گذاشته و با شوقی وصف ناپذیر جهت اخذ گواهی نامه اقدام می کنند. گواهی نامه ای که گاها به جهت عدم دقت و سهل انگاری جوانان پیامدهای ناگواری را برای افراد به همراه دارد.   صدور سالانه بیش از حد  گواهینامه رانندگی، اشتیاق بالای جوانان به فراگیری مهارت رانندگی نشان می دهد. شرایط سنی صدور گواهینامه در کشور ، آمار بالای نرخ تخلفات و تصادفات رانندگی در شهر و جاده‌های ایران، از جمله مباحثی است که طی سال‌های اخیر همواره مورد نقد و اظهارنظرهای مثبت و منفی کارشناسان این حوزه  بوده است. قربانی شدن هزاران ایرانی بر اثر حوادث جاده‌ای باعث شده است در سال‌های اخیر طرح‌هایی برای کنترل و کاهش تصادفات به اجرا گذاشته شود اما با تمهیدات اندیشیده شده ایران همچنان یکی از خطرناک‌ترین کشورها از نظر حوادث جاده‌ای است  و تمامی این مسایل را می توان به سهولت در صدور گواهی نامه در ایران نسبت داد. متاسفانه رانندگی ایرانانیان سبک و سیاق مخصوص به خودشان را دارد و قانون و مقررات جدید و البته نانوشته ای برای خود تعریف کرده اند.به عنوان مثال عبور از چراغ قرمز،نبستن کمربند ایمنی و رعایت نکردن دیگر قوانین رانندگی به نوعی زرنگی و دور زدن قانون به حساب می آید و این به معنی قوانینی جدید برای رانندگان است.

در مطالعه و نگاهی اجمالی به گزارشات سفرنامه ‌نویسان، گردشگران و کتب تاریخی که پیش از این و در ادوار گذشته به خلقیات و روحیات ایرانیان پرداخته‌اند به موارد بسیاری اعم از مهربانی، مهمان نوازی، بهره هوشی بالا و …. برمی‌خوریم که در وصف ویژگی های شخصیتی مردم این دیار به نگارش درآمده است. اما در این میان گاه ‌خلقیاتی مشاهده می‌شود که در میان ویژگی های شایسته و در خور توجه بسیار، به ‌مصابه یک وصله بد قواره خود نمایی می‌کند. سرعت بالا،‌حرکات مارپیچ، عدم رعایت حق تقدم و تعجیل و شتاب در رانندگی از ‌مواردی به شمار می‌رود که گاه با خسارات و صدمات تأسف‌ باری همراه می‌شود. البته شکل گیری و وقوع تصادفات در ایران منحصر به نحوه رانندگی نمی‌شود و سطح پایین ایمنی خودروها و گاه حادثه ‌خیزی برخی جاده ها نیز مزید بر علت می‌شود تا سانحه ای ناگوار رقم بخورد، اما همواره در برآوردها و آنالیز حوادث جاده ای بی توجهی، هیجان،‌ شتاب زدگی و سرعت بالا در رانندگی در صدر علل چنین حوادثی قرار می‌گیرد. رانندگی برخی از ایرانیان از ناهنجاری های اجتماعی به شمار میرود که متاسفانه گاهی از روی جهل و نادانی و گاه نیز از سر تعمد، ‌معیار تحلیل شخصیتی ایرانیان قرار می‌گیرد و عده ای با تعمیم ان به عموم جامعه تیغ نقد و انتقاد را به نحوی غیر منصفانه بر روحیه و فرهنگ ایرانی می‌کشند ولی شک اصلاح و تعدیل رانندگی ناهنجار گونه‌ برخی از افراد جامعه ‌ضرورتی اجتناب ناپذیر است که باید بیش از پیش به آن پرداخته شود. گر چه بسیاری ازافراد چنین رفتارهایی رادر رانندگی را نمی‌پسندند و آن را غیر قابل قبول می‌ دانند اما متأسفانه هستند عده‌ای که چنین حرکاتی را در زمره‌ی ویژگی‌ها و توانمندی‌های افراد تصور می‌کنند و به اصطلاح با اطلاق عنوان مهارت در دست فرمان، مهری تمجید گونه به آن می‌زنند. فرد گرایی، و حفظ و تامین منافع فردی و ارجحیت دادن آن به مصالح جمعی یکی از علل وقوع چنین ‌افعالی است.در این فرآیند فرد برای تسریع در زمان و رسیدن به اهداف خود دروازه های زمانی کوتاه مدت، هنجار های پذیرفته شده در جامعه را نادیده می‌انگارد. عامل موثر دیگر در پدیدار شدن این شیوه رانندگی معطوف به غرور است. غروری از جنس کاذب که در آن برخی افراد میل افراطی بسیاری به دیده شدن، برتری جویی و اثبات فاصله خویش با دیگران از خود نشان می‌دهند. بی حوصلگی و کاهش آستانه تحمل، زمینه ای برای بروز برخی بی اخلاقی ها در میان رانندگان ایرانی شده است.وقتی دیگران را با چراغ زدن های پی در پی، بوق های ممتد، سبقت غیر مجاز یا حرکات مارپیچ تحریک می کند، وقتی پا را محکم تر از همیشه روی پدال گاز فشار می دهد تا به راننده مقابل که در ورودی فرعی به اصلی منتظر است که شاید به او هم راه داده شود، بفهماند که حق جلو آمدن ندارد، وقتی در آخرین ثانیه های باقیمانده از چراغ سبز با بوق های پشت سر هم به راننده هایی که جلوتر  حرکت می کنند، می خواهدبفهماندبه هر قیمتی شده باید از چراغ عبور کنی و… آیا برای لحظه ای هم که شده، به این فکر کرده است  که شاید در خودرویی دیگر راننده ای پشت رل باشد که با هر کدام از این حرکات، دست و پایش را گم کند، تمرکزش را از دست بدهد و تصادفی مرگبار را رقم بزند؟اما این مطلب کاملا بی اخلاقی بوده و نام زرنگی برآن نمیتوان نهاد. بوق زدن های بیش از اندازه و بی دلیل، فریاد زدن، استفاده از کلمات توهین آمیز و تهدید راننده های دیگر با حرکت سر یا دست، حرکت با سرعت بسیار آرام جلوی خودروهای دیگر به منظور آزار دادن، نگه داشتن خودرو در محل نامناسب و درگیری فیزیکی با دیگر راننده ها، تغییر جهت ناگهانی خودرو بدون استفاده از راهنما یا رعایت حق تقدم، چراغ زدن یا بوق زدن به منظور اعتراض یا آزار دیگر راننده ها، ترمز کردن ناگهانی و بی دلیل و بدون علامت دادن، که البته این فقط بخشی از بی اخلاقی هایی است.به امید روزی که فرهنگ اصیل ایرانی با آموزش صحیح وپایه ای ودرمدارس کم کم در زمان رانندگی ما نیز مشهود باشد ودیگر نیاز نباشد که راهنمایان تورگردی به توریست های خارجی که قصد سفربه کشورمان را دارند  توصیه کنند که مراقب رانندگی خطرناک ایرانی ها باشید.

رانندگی به سبک ایرانی ازنگاه کارشناس خودرو